ما و بیگانگان

قسمت اول

 

 

در برزیل منطقه ای به نام واله دوجاواری وجود دارد که هنوز چندین قبیله از انسان هایی که با جهان بیرون ارتباط برقرار نکرده اند وجود دارد. وسعت این منطقه به اندازه کشور اتریش می باشد و کل منطقه پوشیده از جنگل و صعب العبور است. طبق اطلاعات رسمی دولت برزیل جمعیت ساکن در این منطقه که شامل چندین قبیله و تعدادی روستای پراکنده می شود در حدود 2000 هزار نفر می باشد. مردم این ناحیه با دنیای بیرون به هیچ وجه در ارتباط نبوده و اطلاعات زیادی از شیوه زندگی این افراد در دست نیست. دولت به منظور محافظت از زندگی این قبایل منطقه واله دوجاواری را محافظت شده اعلام کرده و از رفت آمد مردم عادی به آن ممانعت می کند.

 

 

اینکه هنوز هم انسان هایی بر روی کره زمین زندگی می کنند که هیچ بویی از تکنولوژی و پیشرفت علمی نبرده اند جای تعجب نیست چرا که یکی از الزامات پیشرفت هر قوم و ملتی بهرمندی از روش ها و راه های ارتباطی به روز است، صد البته کم نیستند چنین مردمانی که به جز قبیله خود و قبایل اطراف با جهانیان بیگانه اند. نمونه های دیگری از این قبایل را می توان در استرالیا و یا در جزایر پراکنده اقیانوس هند نیز یافت که اکثرا توسط دولت ها محافظت شده اند و اجازه بازدید از این قبایل ممنوع است.

 

 

نکته ای که جالب توجه است حفاظت این مناطق توسط دولت می باشد که البته حتما دلایلی نیز دارد. جلوگیری از نابودی این قبایل و همچنین حفظ جان مردمی که به دیدار از ایشان می روند از جمله این دلایل هستند. به هر حال برخورد با غریبه ها برای چنین مردمانی می تواند احساس خطر ایجاد کند و به عنوان حفظ قلمرو خود به شما حمله کنند. انسان هایی که سبک زندگی شان همانند انسان های نخستین است شاید خودشان هرگز نفهمند که سال هاست توسط دیگر انسان ها محافظت شده اند تا بتوانند به بقا ادامه دهند. هر یک از مردم این قبایل روزی به دنیا آمده اند چندین سال زندگی کرده و سپس مرده اند و چندین نسل این چنین زندگی شان گذشته و به احتمال قوی اگر مداخله در زندگی ایشان نشود بسیار نسل دیگر بدین شکل زندگی می کنند بدون اینکه هرگز بفهمند از سوی چه کسانی نگهداری و محافظت شده اند! البته شاید خارج از قلمرو خود را جهانی خطرناک می دانند و شاید هم نوعی باور خرافی دارند که فقط سرزمین خودشان قابلیت زندگی دارد و دیگر سرزمین ها نفرین شده هستند و شاید به همین علت است که هرگز به خود جرات نمی دهند که به مناطق دور دست مهاجرت کنند.

 

حمایت و حفاظت انسان هایی با تمدن ساده و ابتدایی و به بیانی گویاتر "بدوی" توسط انسان های متمدن تر امروزی یادآور زندگی نوع بشر در جهان لایتناهی است.

 

ادامه دارد ...